Scheldestelling. Vanaf deze dag zouden ook het gros van de diensten die de Duitse aanvalstroepen volgden mee verhuizen korter bij het volgende front aan de Leie.

• De "Feldpostambt 156" was reeds de dag voordien verhuisd van Lede naar Dikkelvenne.
• De "Veterinär Kompanie" verhuist van Westrem naar Baaigem
• de "Gefangenensammelstelle" verhuist van Oordegem naar het kasteel van Dikkelvenne waar in de tuin ook de munitiekolonnes zullen toekomen van de "Munition Ausgabestelle".
• Voedselbedeling werd voorzien vanaf Elleve te Baaigem.
• Benzinebevoorrading op de Eedwijk te Baaigem.

Aan het Schipdonkkanaal. Ondanks de steeds benardere situatie waarin het nog resterende Belgische leger zich moet zien te verdedigen, blijven ze op verschillende locaties halsstarrig weerstand bieden en zijn er voorlopig nog geen noemenswaardige stellingen verloren gegaan. Wel blijft het sas in Balgerhoeke een penibele zone.

Aan de Leie tussen Kortrijk en Menen. Hier probeert men met alle beschikbare middelen de bressen die daar waren geslagen te Harelbeke en Bissegem in te dijken. De Belgen proberen de schade te beperken door dwarsstellingen (bretellen) op te trekken tussen Ledegem en Sint Eloois Winkel en tussen Wevelgem en Menen door zich op te stellen langs de spoorlijn Menen - Roeselare.

Deze dag konden de eerder doorgebroken Duitse troepen te Wevelgem de opgetrokken bretellen van Belgische kant doorbreken en oprukken tot Ledegem, Rollegem en Sint Eloois Winkel. Roeselare werd hierdoor geleidelijk aan bedreigd.

Er waren ook nieuwe doorbraakpogingen via Dadizele en Geluwe zodat ook Ieper binnen het bereik van toekomstige aanvallen kwam te liggen. Hier probeerden de Belgen door middel van hun gepantserde eenheden van de Lansiers de doorbraak te stuiten.

Aan de Leie te Harelbeke en Kuurne. Ook deze geslagen bres kon van Belgische kant niet meer gedicht worden. Er waren wel geen gigantische uitbreidingen meer van de reeds geslagen bres, deze dag.

Deinze ter hoogte van het Congoplein. In de loop van deze dag (voorlopig kan ik het wel niet plaatsen in de tijd binnen deze dag) geraakte Oberst Wolff van de Duitse 192e Infanteriedivisie zwaar gewond ter hoogte van de opgeblazen brug over het Schipdonkkanaal te Deinze (uiteinde markt). Het kanaal was hier nog niet overschreden door de Duitsers op dat moment en fel verdedigd door de Belgen. Omdat het niet mogelijk was de zwaar gewonde Oberst Wolff te benaderen om hem te evacueren vanuit zijn benarde situatie, gingen de Duitsers in nabijgelegen gebouwen de burgers buitenhalen. Deze werden allen als een levend schild gebruikt om zo de gewonde commandant te kunnen ontzetten, dit terwijl de Belgische kogels over het plein bleven fluiten. Op hetzelfde moment startte ook het Duitse 156e Artillerieregiment een nieuwe beschieting van de stellingen van de Belgen achter de opgeblazen brug. Hierbij viel een granaat te kort en landde hierbij op het Congoplein waar nog altijd de eerder opgeëiste burgers samen stonden en in de klappen deelden. Een 20 tal burgers kwamen hierbij om het leven.

Situatie aan de Leiestelling ter hoogte van Bissegem 's op 25/05/1940 's ochtends (Bron: Mai 1940, La bataille de Belgique - M. Fouillien en J. Bouhon)

04:10

Aan het Schipdonkkanaal ter hoogte van Stoktevijver. Voorafgegaan door een artilleriebeschieting voert een bataljon van de 22e Linie een tegenaanval uit in de richting van het Schipdonkkanaal om de eerder doorgebroken Duitse troepen terug te drijven over het kanaal. Deze actie slaagt merkwaardig genoeg zeer goed en er worden zelfs een paar honderd Duitse soldaten van het 309e Infanterieregiment gevangen genomen die er niet meer in slaagden te vluchten over het kanaal.

07:20

Ook aan het Afleidingskanaal ter hoogte van Meigem werd doorheen de linies van de nog weinig gemotiveerder troepen van de 15e Linie een zware bres geslagen door het 192e Infanterieregiment dat eerder al zwaar vocht aan Bruggenhoofd Gent. Het 15e Linieregiment valt letterlijk volledig uit elkaar en biedt amper weerstand.

Door deze zeer zware doorbraak krijgt ook de 7e Linie het zeer moeilijk nabij Nevele en zo goed als volledig uitgeschakeld. Aan de andere zijde van de 15e Linie wordt de 11e Linie verrast zonder zelfs nog echt de kans te krijgen een tegenaanval op te zetten. Ook zij worden grotendeels gevangen genomen.

Enkele commandanten van die hier totaal instuikende 4e Infanteriedivisie trachten nog wat nog te redden was van hun eenheden te laten terugtrekken en de gevangenneming te laten ontlopen.

Enkel de Belgische 8e artillerie horende bij de instortende 4e Infanteriedivisie blijft onophoudelijk de Duitse stellingen bestoken. Er worden 12 Duitse infanteristen en hun Luitenant uitgestuurd om deze artillerie eveneens het zwijgen op te leggen. Iets later gebeurt dit effectief en worden er ook nog eens een 300 tal artilleristen mee gevangen genomen nabij Kruiswege..

Er volgt echter kort na de Duitse doorbraak te Nevele een poging van de Belgische Jagers te Voet van de 5e Infanteriedivisie en de in reserve opgestelde 1e divisie Ardeense Jagers deze doorbraak alvast te beperken qua gewonnen terrein. Een actie die uiteindelijk vrij goed blijkt te werken en de Duitsers hun doorstoot weet te stoppen. Het Duitse 376e Infanterieregiment zal Nevele niet weten in te nemen voor 27 mei 1940.

Situatie ter hoogte van Vinkt op 25/05/1940 in de namiddag. (Bron: Mai 1940, La bataille de Belgique - M. Fouillien en J. Bouhon)

Situatie in Frankrijk en reactie van de Britten hierop. De Belgische vorst roept nogmaals, ondanks het vluchten van de Britten, zijn troepen op om tot het uiterste weerstand te bieden. België verklaart ook naar zowel de Britse als nog aanwezige Franse troepen, onmogelijk zijn frontmogelijkheden nog te kunnen uitbreiden. Binnen het Frans-Britse front is ondertussen ook Boulogne gevallen. De Britten zetten nu letterlijk alles op alles om nog zoveel mogelijk militair materiaal proberen te recuperen richting Groot Brittannië. Dit zal in dat geval dienen te gebeuren via de stranden van Dunkerque.

Aan de Leie te Neerhoek (nabij Olsene). Hier geraakt vanaf 14u35 na een zwaar Duits artilleriebombardement op de Belgische stellingen en onder een kunstmatige rook over de gevechtszone, de Duitse 216e Infanteriedivisie over de Leie. Dit ten koste van de Belgische 19e Linie die hier zware verliezen lijdt. Er kan vrij snel door het 216e Pionierbataljon een noodbrug over de Leie gelegd worden zodat de Duitste troepen direct vrij massaal de Leie overgeraken en de stelling hier wel degelijk gebroken is.

Links: Duitse mitrailleurs liggen opgesteld achter de laatste bomenrijen langs de Leie. Merk op dat men er hier zelf alles behalve gerust in is op de posities waar men zich bevond. Rechts: De eerste noodbrug over de Leie hier te Neerhoek. Je merkt hier ook meteen heel veel krijgsgevangen Belgische soldaten, hoofdzakelijk van de eerder verslagen 19e Linie. (Foto's: Boeken Mei 1940 - Peter Taghon)

Aan de Leie nabij Menen, aansluitingspunt van de Britten met de Belgen. Het Belgische leger wordt op dat moment door de terugtrekkende Britten letterlijk aan zijn lot overgelaten. Opnieuw ontstaat er aan het Belgisch Duitse front een bres in de Belgische verdediging omdat het Britse Expedition Force (BEF) zich ten zuiden van de Leie begint achteruit te trekken om er toch nog in te slagen op een veilige manier Dunkerque te bereiken. Er worden voor de zoveelste keer opnieuw Britse stellingen ontruimd en de Belgische troepen moeten dan maar proberen de hiaten op te vullen terwijl alle reserves zo goed als opgebruikt waren. De eveneens nog ingesloten Franse troepen trekken geleidelijk aan mee terug in de richting van Dunkerque.

Vanuit Groot Brittannië begint vanaf dat moment de oproep om alles wat maar kan varen de Noordzee over te sturen om toch zoveel mogelijk Britse soldaten te sparen van gevangenschap door de oprukkende Duitse troepen.

Aan de Leie tussen Menen en Kortrijk. De Duitsers proberen op datzelfde moment een massale en beslissende slag te leveren tussen Kortrijk en Dunkerque. Er is verbeten weerstand tot spijt van de Duitsers die het moeilijk hebben met de Belgische troepen die ondanks de hopeloze situatie, verbeten blijven terugvechten. Ze proberen op alle mogelijke manieren de Belgische soldaten aan te sporen om zich over te geven, onder andere door het rondstrooien van strooibriefjes. Deze waren enerzijds bedoeld omdat de Belgische soldaten het hopeloze van hun situatie te laten inzien. Anderzijds hoopten ze ook hiermee de nog in hun zone ingesloten Britten aan te zetten om zich nu reeds over te geven.